Με βάση τις πολιτικές απόψεις σε σχέση των κλειστών επαγγελμάτων, είναι σαφές, ότι σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας είναι θετικές στο ότι πράγματι υπάρχουν κλειστά επαγγέλματα που θα πρέπει να ανοίξουν. Όμως, βλέπουμε πάρα πολλές αντιδράσεις και αυτό οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ένα ατελέστατο νομοσχέδιο, ένα πολύ πρόχειρο νομοσχέδιο. Υπάρχει και επανέρχεται καίριο το ερώτημα για το ποια είναι τα κλειστά επαγγέλματα που αφορά.
Πριν από μερικές ημέρες μιλούσαμε για μερικές δεκάδες, από 80 έως 100 επαγγέλματα, σήμερα δημοσιεύεται λίστα στην Ελευθεροτυπία για 450 επαγγέλματα. Για ποιο λόγο δεν έγινε σωστή προετοιμασία; Για ποια κλειστά επαγγέλματα μιλάμε; Ποιοι οι περιορισμοί που τίθενται και πρέπει να αλλάξουν ή όχι;
Με αυτή τη γενίκευση, να λέμε δηλαδή γενικώς και αορίστως ότι με τα άρθρα 1,2 και 3 ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα, δεν σημαίνει ότι είναι και ορθή. Εμένα μου θυμίζει ένα προηγούμενο ιστορικό.
Στο Μεσαίωνα που τον πρώτο λόγο είχε η ιερά εξέταση εστάλη ένα τάγμα αιρεσιοκηνυγών, στρατιωτών δηλαδή του πάπα, σε μια γαλλική πόλη που υπήρχαν πάρα πολλοί αιρετικοί. Όταν έφτασαν εκεί, ρωτάει ο επικεφαλής ταγματάρχης: Πως θα ξεχωρίσουμε τους αιρετικούς από τους πιστούς καθολικούς; Του απαντάει ο καρδινάλιος : Σφάξτε τους όλους και ο θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του. Αυτή είναι η λογική με την οποία έρχεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Γενικώς και αορίστως οριζόντια αίρει όλους τους περιορισμούς. Υπάρχουν περιορισμοί που κατά την άποψη μου θα έπρεπε να μείνουν. Για παράδειγμα: Για να ιδρυθεί σήμερα ένας οίκος ανοχής υπάρχουν δύο περιορισμοί. Πληθυσμιακοί και γεωγραφικοί. Αν αυτοί οι περιορισμοί αρθούν, αυτό σημαίνει, ότι από 1 Ιανουαρίου μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου μπορούν άμεσα και πριν περάσει το νομοσχέδιο να εγκριθούν οίκοι ανοχής δίπλα σε σχολεία, δίπλα σε εκκλησίες και όπου αλλού θέλουν.
Δεύτερο ζήτημα. Αναφέρθηκε προηγουμένως το θέμα των δικαστικών επιμελητών. Σύμφωνα με το νόμο 2318/1995, περί κώδικα δικαστικών επιμελητών, ορίζεται σαφέστατα ότι ο δικαστικός επιμελητής είναι άμεσος δημόσιος λειτουργός ο οποίος σαφώς αντιδιαστέλλεται από τον ελεύθερο επαγγελματία. Πριν από ένα χρόνο περίπου επικυρώσαμε, κυρώσαμε και κάναμε νόμο του ελληνικού κράτους μια ευρωπαϊκή οδηγία, την περίφημη οδηγία BOLKENSTAINΟ που αφορά τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. Ο κανονισμός 123/2006 της Ε.Ε που κυρώθηκε με το νόμο 3844/12.5.2010, όπου ρητά και κατηγορηματικά στην Ευρωπαϊκή οδηγία αναφέρεται, ότι η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται στις υπηρεσίες των συμβολαιογράφων και των δικαστικών επιμελητών που ορίζονται με ρητή πράξη διοίκησης.
Άρα, λοιπόν, προκύπτει το ζήτημα για ποιο λόγο να υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά. Είναι σαφέστατο ότι, θα πρέπει το λειτούργημα των δικαστικών επιμελητών, το οποίο, σαφέστατα, ορίζεται από σχετικούς νόμους, αλλά και από ευρωπαϊκή Οδηγία, πριν να είναι αργά και έχουμε προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ακύρωση πράξεων που θα γίνουν, να εξαιρεθεί ή τουλάχιστον να ρυθμιστεί, σύμφωνα με τα του άρθρου 4, που αφορά τους συμβολαιογράφους.
Σας ευχαριστώ.
